Van tempel tot beachbar

Twee nachtbussen had ik er vorige week voor over. In de eerste etappe van zes uur kon ik de slaap nauwelijks vatten. De airco stond op standje maximaal en dan is het plots bibberen met een korte broek en t-shirtje aan. Een nacht later was ik hier wel op voorbereid, maar had ik niet voorzien dat ik zo nu en dan bij een checkpoint door een gewapende militair wakker zou worden gemaakt om mijn spullen te doorzoeken.

Het was het echter allemaal meer dan waard. De Maya-tempels van Palenque zijn namelijk schitterend. In tegenstelling tot Chichén Itzá struikel je niet over de toeristen en verkopers en kun je vele tempels beklimmen. Mede door de ligging in de jungle en het spectaculaire uitzicht voelde ik me dan ook de koning te rijk, toen ik ´s morgens vroeg als een oude Maya-heerser over de stad uitkeek. Ook mijn wandeling, geheel alleen, door de jungle met links en rechts goed bewaarde resten was een bijzondere ervaring.

Na al deze indrukken en de lange reis kon ik een dagje later bijkomen op het hagelwitte en vrij ongerepte strand van Tulum. Erg mooi, maar ik kwam vooral om me voor de laatste keer te vergapen aan de pracht en praal van de Maya´s. Dat lukte en de foto´s tonen waarom.

Corona

Hierna vond ik het wel mooi geweest met het reizen en alle cultuur. Verandering van spijs doet eten, en dus zit ik nu al vier dagen in Playa del Carmen. Deze toeristische kustplaats is volstrekt inwisselbaar, maar door de vele winkels, bars en restaurants wel altijd levendig. In deze dagen ben ik veel opgetrokken met een Nederlander en een Ier en dat klikte goed. Het stappen was dan ook altijd lachen, gieren, brullen, mede door de Corona´s, tequillasen onze fijnbesnaarde gevoel voor humor.

Helaas komt aan alles een einde en vangt morgen het eerste deel van mijn terugreis aan. Ik vlieg dan naar Havana om een dag later de lange reis naar Amsterdam te vervolgen. De zes weken zijn omgevlogen en ik heb een geweldige tijd gehad. Hopelijk hebben jullie middels dit blog een beetje met mij kunnen meegenieten. Bedankt voor het lezen, de reacties en tot in het oranjegekleurde Holland!

Marc

Koloniaal sprookjesland

Mérida is daar zeker één van. Neem vanuit Valladolid wel de 1e klas bus, want ik kreeg een busje goedkoper zo´n beetje elk tussenliggend dorp te zien. Eenmaal gearriveerd kun je zelfs als backpacker je in (relatieve) weelde baden. Jeugdherbergen met alleen slaapzalen zijn uit de tijd; hostels met wifi, gratis salsalessen en hangmatten boven het zwembad zijn helemaal 2012.

De stad zelf werpt je door haar koloniale verleden weer terug in de tijd, maar op een uiterst prettige wijze. Vooral Plaza Mayor is een lust voor het oog. De bijgevoegde foto´s vertellen het verhaal echter veel beter.

Het kleinere en aan de kust gelegen Campeche is helemaal een must-see. Lonely Planet had het over een colonial fairyland en daar is geen woord aan gelogen, met dank aan de piraten. In een ver verleden wilden zij nog wel eens huishouden in de stad. Om daar een einde aan te maken, werd een muur om Campeche gebouwd met vele bastions en kanonnen als welkomstcomité. Deze (goed zichtbare) geschiedenis maakt de provinciehoofdstad in combinatie met het schitterende centrale plein, de ´keistraatjes´ met de gekleurde huizen, de gezellige markten en het geflaneer en gejog aan de boulevard tot een prachtige bestemming.

Vannacht verlaat ik dit openluchtmuseum echter en vertrek ik naar Palenque. Een busrit van zo´n zeven uur, maar dan sta ik wel in de jungle tussen de Maya-tempels. Hoog tijd dus om mijn tas te pakken!

Adios!

Marc

PS De vele foto´s zijn voorzien van leuke info

Liefde op het eerste gezicht

You never get a second chance to make a first impression. Nou, Mexico heeft indruk gemaakt. De loeiende hitte, de absurde regenbuien, de geweldige stranden, de oude Maya-steden, het eten, de gastvrije mensen, de levendige pleinen; het kan niet op. Ik ken haar nog maar vier dagen, maar toch, een opbloeiende liefde is in de maak.

In het weekend wist ik echter nog van niks. Ik nam afscheid van Thomas en Amy en pakte de bus naar Cienfuegos. Een aardige stad, maar lang niet zo mooi als Trinidad. Het kwam daarom goed uit dat juist die middag (14.45u Cubaanse tijd) de CL-finale gespeeld werd. Het was flink zoeken en een stevige wandeling, maar uiteindelijk zat ik toch maar mooi in een volgepakte hotelbar naar de wedstrijd te koekeloeren. Tsja, je bent liefhebber of niet...

Een dag later zat ik alweer in de auto met enkele Cubaanse gasten op weg naar Havana. Daar kon ik (kostenloos) tukken bij een jongen die ik op het toernooi had leren kennen. Is het schaken toch ergens goed voor. Veel geld had hij en zijn moeder niet, maar onder het mom mi casa es su casa werd alles in het werk gesteld om het mij naar de zin te maken. Zo ging hij op de bank slapen en mocht ik in zijn bed liggen. Een discussie was zinloos.

Wereldwonder

Maandag kwam ik in een geheel andere wereld terecht. In Cancún barst het namelijk van de grote hotels, schreeuwende bars en dikdoenerige Amerikanen. Deze overdaad aan kapitalisme kon en wilde ik niet aan na drie weken Cuba. Het kleine en nabijgelegen eiland Isla de Mujeres was daarom de ideale bestemming.

Na twee dagen relaxen vond ik het mooi geweest en inmiddels ben ik in het sfeervolle Valladolid beland. Dit stadje is omringd door prachtige cenotes en is een ideale uitvalsbasis voor een tripje naar Chichén Itzá, één van de zeven nieuwe wereldwonderen (zie foto´s). Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Morgen ga ik door naar de koloniale stad Mérida. Geen idee wat me te wachten staat, maar daarover kan ik jullie later bijpraten. Nu eerst mijn bed eens opzoeken!

Groeten,

Marc

PS: In ´Cuba´ staan enkele nieuwe foto´s en daarnaast heb ik een nieuw album aangemaakt.

Tijdmachine

Ik heb een grootse ontdekking gedaan: terug in de tijd reizen is mogelijk! Het enige wat ik daarvoor hoefde te doen was de bus nemen naar Trinidad. De prachtige natuur onderweg was slechts een voorbode van veel moois.

Dit tot Werelderfgoed verklaarde stadje is namelijk schilderachtig en tijdloos te noemen. De mensen spelen domino voor hun gekleurde huisjes, paard en wagen trekken langzaam over de keien voorbij en het centrale plein ademt een oase van rust uit. Het leven verloopt hier muy tranquillo. Het enige nadeel is dat voor mijn gevoel alle straten identiek zijn. Na een paar keer links-rechts heb ik het gevoel in een groot doolhof rond te dwalen.

Toch weet ik - leve mijn gebrekkige Spaans- altijd de weg naar Rosa te vinden. Zij is de gastvrouw van de casa particular waar ik verblijf, biedt me een prima kamer en geeft ´s ochtends en ´s avonds overvloedig te eten. Daarnaast vraagt ze door haar beperkte talenkennis het uiterste van mijn Spaans.

Ik heb echter niet al mijn tijd in Trinidad versleten. Samen met Thomas en Amy- zij verblijven in een casa dichtbij- ben ik een dagje naar het strand geweest. Dit was wel even lekker, omdat ik me al een tijdje niet zo goed voelde. Misschien was ik nog wel ondersteboven van ons bezoek aan de mooiste en meest bizarre discotheek die ik ooit gezien heb. In Disco Ayala klinken de hitjes hetzelfde, smaakt de mojito evengoed, maar er is één surrealistische factor: een schitterend grottencomplex dient als locatie.

Verder verwachtte ik ook het één en ander van de ´Valle de los Ingenios´. De boekjes stonden er vol van. Meer dan twee uitkijkpunten was het echter niet.

De trip van vandaag naar en door natuurpark Topes de Collantes was een stuk enerverender. De rit in de open truck voelde al bijzonder aan, het zwemmen bij een waterval was na een flinke klauterpartij helemaal adembenemend.

Morgenochtend zet ik koers naar Cienfuegos, om twee dagen later het vliegtuig naar Mexico te nemen. Maar goed, daarover later meer.

De groeten!

Marc

PS Foto´s kan ik hier niet online zetten. Probeer het morgen opnieuw.

Einde schaken, begin reizen

Mijn eerste toernooi in acht jaar is uitgelopen op een fiasco. Tegen tien mindere tegenstanders heb ik slechts vijf punten weten te scoren. Af en toe op zondagmorgen in Duitsland aanschuiven voor een potje (en een leuk zakcentje) vind ik nog wel aardig, maar elke dag tegen dat bord aankijken is niets voor mij. Hoewel ik besef dat ik door het schaken wel twee weken op kosten van de Cubaanse overheid in een mooi hotel heb gezeten, voorzie ik een lange inactieve periode. Dit toernooi bevestigde namelijk dat de schaakwereld niets voor mij is.

Wat dat betreft ben ik blij dat ik morgen echt met mijn reis ga beginnen. Dat zal zonder Robert zijn - hij zit nu in het vliegtuig- maar wel met Thomas en Amy. Ook zij wagen zich morgen aan een ongeveer zeven uur durende busreis naar Trinidad. Deze historische stad, in de koloniale tijd een belangrijke plaats voor de handel in suiker, is een mooie uitvalsbasis voor tripjes naar de schitterende natuurgebieden in de omgeving. Ook Cienfuegos staat op mijn verlanglijstje, voordat ik volgende week maandag naar Mexico vlieg. Het is overigens nog maar de vraag of ik daar terplekke verslag kan doen, vanwege de beperkte internetmogelijkheden in Cuba.

Daarnaast heb ik tijd genoeg versleten in Havana. Op de rustdag (zie foto's) heb ik nog enkele mooie plekken en pleintjes gezien, maar nu is de Havaanse koek wel op. Het is een aardige stad, maar na drie dagen heb je het wel gezien. De hoogste tijd dus om het land in te trekken!

Groeten,

Marc

Het Cubaanse schaakleven

Ola!

Ik bak er helemaal niets van. Op papier heb ik vijf mindere tegenstanders gehad, maar de oogst valt erg tegen: 1,5 punt. Dit komt gedeeltelijk door onkunde, maar ik denk dat een gebrek aan passie en motivatie de dieperliggende oorzaken zijn van mijn zwakke spel. Vandaag is er een rustdag, dus eens zien of in het tweede gedeelte wel de geest krijg.

In het hotel is in ieder geval wel alles tiptop in orde. Er kan driemaal daags naar hartenlust worden opgeschept bij het lopend buffet, het zwembad is groot genoeg om baantjes te trekken en er is zelfs een fitness. Bij deze laatste ontdekking ging de hemelpoort voor me open, maar de toegangsprijs deed me helaas terug op aarde belanden. Ik ben dus weer aangewezen op alle voorwerpen die in de kamer voorhanden zijn.

Verder verkeer ik hier in het gezelschap van drie vrienden. Samen met Robbie, op vele gebieden een gelijkgestemde ziel, deel ik een kamer. Daarnaast doen Thomas en Amy ook mee, die ik al heel lang ken en bezig zijn met een half jaar durende rondreis door Zuid- en Midden Amerika. Hun aanwezigheid maakt het hier een stuk gezelliger.

Naast het schaken heb ik nog niet erg veel ondernomen. Dit komt mede doordat de slaap soms hard nodig was na een lange avond stappen. Het uitgaan is hier overigens een stuk anders dan in Nederland. Er zijn minder uitgaansgelegenheden en je moet eigenlijk via de locals weten waar je heen moet. Anders kom je in de reguliere tenten terecht, maar die hebben één gemeenschappelijk kenmerk. Het barst er van de vrouwen, hele mooie zelfs, maar het zijn zo'n beetje allemaal hoeren. Dit levert soms hilarische taferelen op; zo stonden Robbie en ik een biertje te drinken en stonden de dames in rijen dik hun beurt af te wachten. Ons Spaans gaat dus met sprongen vooruit.

Het volgende verslag zal na afloop van het toernooi zijn. Internet is voor de Cubaan niet tot nauwelijks beschikbaar, alleen in de dure hotels kun je tegen een bovengemiddeld bedrag online. Bovendien zijn de verbindingen vrij traag, dus dat werkt ook niet echt mee. Nu eens zien of ik me kleren voor minder dan vijftien dollar kan laten wassen dan in dit hotel en dan de stad in!

Hasta pronto!
Marc

Zon, zee en mojito

Buenos dias!

Er zijn sinds mijn vertrek in de vroege morgen alweer enkele dagen verstreken, dus reden genoeg voor een eerste update. Na een ruim twintig uur durende vlucht, die me leidde langs Frankfurt en Toronto, zette ik maandagavond voet op Cubaanse bodem. Robert was 's middags geland en had al een ‘casa particular' downtown Havana geregeld. Je bent dan echt bij de mensen thuis en dat heeft zo zijn charme.

Ook de eerste kennismaking met de Caribische metropool is goed bevallen. Door de vele Amerikaanse oldtimers, de krakkemikkige gebouwen met van die typische balkonnetjes, de salsamuziek die overal te horen is, lijkt het alsof de tijd hier stil heeft gestaan. Hoewel er zeker genoeg bezienswaardigheden zijn, is het toch vooral de sfeer die de stad een uniek karakter geeft.

Het leven speelt zich veelal op straat af en mede door de goedkope rum valt er al snel een feestje te vieren. Desondanks blijft de armoede voor de toerist zeker niet verborgen. In de winkels zijn weinig producten te verkrijgen, spullen worden eindeloos hergebruikt en prostitutie vindt op grote schaal plaats. Kritische geluiden over het communistische systeem hoor je wel eens, maar gezien de vele propaganda ervan zal daar vermoedelijk niet zo snel verandering in komen.

Verder hebben wij ook kans (genoeg) gezien om te ontspannen. Aangezien Havana geen strand heeft, zijn we een dagje naar Playa del Este gegaan, ‘de badkuip van de stad' . Helder water, felle zon en een mojito in de hand; het plaatje tekent zichzelf. Na deze uitermate relaxte dag deelden we samen met een dronken Rus de taxi, die ons op een fles wodka trakteerde en de chauffeur ook regelmatig op een shotje trakteerde. Het kan blijkbaar allemaal hier.

Na deze gevarieerde dagen was het tijd om de casa van Jorge te verruilen voor een ruime tweepersoonskamer op de vijftiende verdieping van het viersterrenhotel, waar we vandaag (inmiddels is het vrijdagmorgen) ingetrokken zijn. Dit wordt voor een kleine twee weken ons onderkomen, dus daar valt mee te leven. Morgen begint hier het toernooi en aan de voorbereiding heeft het in ieder geval niet gelegen.

Adios!
Marc

PS Internet/computervoorzieningen houden niet over, maar ik doe mijn best.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marc